მე

I. ნახე შესავალი ამის ასოსი, მეათე.

II. მე

ნაცვალსახელი არსებითი 1 პირისა (ფსალ. 2:6, 7), я, аз. თ. მან, ს. იეს.

III. მე

შეერთდების ზოგჯერმე სხუათა ნაცვალსახელთა და ზმნისზედათა. მაგალითად: ვინმე, რაჲმე, ვიეთიმე, რომელიმე, ანუ ვითარმე, ოდესმე სადამე და სხ., некто, нечто, некогда.

IV. მე

კუალად შეერთდების კითხჳთსა მარცვალს ა? მეა? (ფსალ. 72, 11; საქმ. 8, 30), ли?